Paradepaardje

Het zijn vaak de autoritaire types die oorlogen niet herdenken maar willen vieren. 

   De Amerikaanse president, een man die de veteranen in de kou laat staan, verlangt naar een militaire parade op zijn verjaardag. Troepen die bij wijze van een triumph des willens door straten marcheren niet alleen om indruk te maken op de bevolking en zijn vijanden, maar veel meer nog voor een gevoel van persoonlijke macht. 

   Het is een trekje, een tic van mannen die over het algemeen te laf zijn om zich aan het front te tonen, om niet ingetogen oorlogen te herdenken, maar juist de grootsheid ervan te vieren. In het geval van trump niet op één, maar op twee dagen. Op 8 mei, een dag voor de Russische dag van de overwinning, wil hij de overwinning van W.O.II vieren. Later in het jaar, 11 november, die van W.O.I. Zonder Amerika geen wereldvrede, maar zijn werkelijke punt is groter zijn dan Poetin’s Rusland. 

“Wij hadden die oorlog al voor jullie gewonnen en bovendien wonnen we één oorlog meer.”

   Bezoek Verdun, de dagelijkse ceremonie onder de Menenpoort of Omaha Beach en je durft nog nauwelijks te spreken over het einde van oorlog als een overwinning. Dan rest slechts een beschamend ingetogen zwijgen. Het besef dat het einde van een oorlog op zijn best een kans biedt om een begin te maken aan het terugwinnen van verloren menselijkheid. 

Niels ®elen

<<                                                                             zwijg niet>>