Le Casino

Samen met Cristel bracht ik een paar jaar geleden een vakantie door in Caromb aan de voet van de Mont Ventoux. 's Avonds dronken we er weleens een glas wijn bij Bar Le Casino. 

   De momenten dat het dorpje Caromb leeft zijn schaars. Loom van de verzengende Provençaalse hitte, schuilen de bewoners (op de marktdinsdagen na) in de schaduw. Op vrijdagavond kun je er een pizza afhalen. Gebakken op een echt houtvuur in een oude Citroën H bestelbus met zo'n hoekige neus en in juli vieren ze een hele dag lang het fête de la figue.

   Caromb, aan de voet van de witte reus die waakt over de Provence. Een kerk, een plein, boulangerie, boucherie, een bar tabac en een paar huizen die, omsingeld door druiven en lavendel, hun best doen om niet op te vallen.

   Tot het moment dat de hitte hier als een deken over het dorp ligt, doen dames met schorten er de boodschappen, daarna sluiten de luiken en zwijgen de middeleeuwse straatjes. Een afwezigheid die duurt tot het moment dat de cigalles, krekels, laten weten dat het afkoelt. Dan verzamelen Gitane rokende mannen zich op het terras van bar restaurant “Le Casino.”

   Soms valt er een plotselinge stilte onder deze mannen, dan glijden hun blikken over de Cours de la République. Niet vanwege passerende bezweette renners in de Tour, maar voor Suzette. Blonde krullen, haar hard rood gestifte lippen die afgeven op het filter van een elegant tussen haar wijs-, en middelvinger geklemde. Suzette loopt niet door het dorp, ze flaneert er door de straten alsof zij het uitgevonden heeft. Een nonchalant spijkerjack -de Nîmes- opwaaiend zomerjurkje met hakken eronder. Ze is “Nouvelle Vague”, waar iedereen nog steeds ademloos -à bout de souffle- naar kijkt, die het terras overspoelt.

   Pas op het moment dat Suzette het glas rose dat de ober haar als vanzelfsprekend serveert aan haar lippen zet, begint de tijd weer te tikken. Valt Caromb weer in haar eigen patroon van een plaatsje in de waar nooit wat gebeurt.

Niels ®elen

Cycloop>>