Vuelta

De onderbrekingen van de Vuelta door protesten raakten mij als wielerliefhebber ook, maar er is toch zeker meer dan brood en spelen. 

   “Het moet een keer afgelopen zijn met polarisatie en het daaruit voortvloeiende geweld (bijvoorbeeld in de Vuelta).” Stuurt iemand mij een bericht. Bij die protesten in de koers gericht op de Israël-premier Tech wielerploeg, heb ik gezucht en gevloekt. Niet hier, niet nu, niet, gewoon even niet, verdomme! Ik heb het veroordeeld, geroepen dat sport en politiek gescheiden moeten blijven en toch begreep ik het ook wel. 

   Oud renner en commentator Koen de Kort beschreef de situatie als chaos, maar niet zozeer als bedreigend. Van gevaar of grimmige sfeer was volgens hem geen sprake.

   Zeventien artsen die in Gaza werkten, vertellen in het slotweekend van deze ronde van Spanje in de Volkskrant over  hun werk in Gaza. Over kinderen die met een enkel schot in het hoofd of het hart getroffen worden. De kans dat dit toevalstreffers zijn is volgens Generaal Mart de Kruif nihil.

   ‘Bedenk maar eens wat voor oppervlakte het hoofd uitmaakt van je hele lichaam. Als je heel veel schotwonden hebt in de hartstreek en het hoofd, is dat geen collateral damage. Maar echt gericht vuur.’

   Het geweld in “bijvoorbeeld de Vuelta”, wordt gepleegd door mensen die een Palestijnse vlag over de schouders dragen en aandacht vragen voor de gebeurtenissen in Gaza. Het vreselijke geweld waar ze zich schuldig aan maakten, bestond uit met een spandoek de weg blokkeren en voltrok zich zonder wapens, zonder gevechten, zonder gewonden, laat staan doden. 

Niels ®elen