Rugdekking

De eerste tekenen van een zuivering van de militaire top worden zichtbaar.  

   Afgelopen week was ik op de begrafenis van Steven. Van origine was hij, zoals de meeste mensen op de begrafenis, Surinaams. Wij, zijn kameraden, waren van alle kleuren, en hebben maar één ding met Steven gemeen: we droegen hetzelfde uniform. 

   Wij patrouilleren in regen, kou of hitte. Zitten in donkere nachten samen op wacht, vechten zij aan zij, huilen lachen, verlangen naar thuis en eten van elkaars bord. In het uniform zijn kleur, geloof, Ajax of Feyenoord onbelangrijk. Wat voor militairen telt, is één zijn, niet alleen door ons pak maar vanwege datgene waar dat uniform voor staat: vrijheid en gelijkheid. Mensen in een uniform vertrouwen op elkaar, weten dat die ander je rug dekt en bewijzen je je laatste eer. 

   Hoezeer die waarden in Amerika bedreigd worden, toont het ontslag van topgeneraal Charles Brown. Volgens Hegseth dankt Brown zijn positie aan zijn huidskleur. Zijn CV toont (o.a. 130 vlieguren in gevechtsmissies) iets heel anders. Zijn ontslag is slechts bedoeld om angst aan te jagen onder militairen. Loyaliteit af te dwingen aan Trump en niet de grondwet. Iedere aangewezen opvolger die nu niet de morele moed heeft om deze baan te weigeren is ongeschikt.

   Incompetent omdat je handelt tegen de constitutie. Incapabel omdat het niet jouw kwaliteit, maar de huidskleur van een ander is die je hier bracht. Onbetrouwbaar omdat hij de rug van zijn collega niet dekt. 

Niels ®elen

<< strijdkreet                                                                                    Poker in Riad>>