Rome

De huidige politieke klimaatverandering maakte van mijn moeder ineens een zwevende kiezer. Brief N˚ 120 aan mijn moeder.

N˚ 120                                                                                            Zeist 22-10-2025
Lieve Mama,
 
   ‘Wat moet ik stemmen’, vroeg je me afgelopen zondag toen we door Zeist heen wandelden. Ik vond het een lastige vraag. Niet zozeer omdat ik mensen liever geen stemadvies geef, het is immers jouw keuze, maar omdat de democratie zichzelf weg lijkt te stemmen. We leven in een politiek landschap waarin de kiezer lijkt te verlangen naar een verlichte dictatuur terwijl aan de andere kant een aantal partijen staat die daar graag invulling aan willen geven.

   De politici die om het hardst roepen voor Nederland op te komen, zijn er niet voor heel Nederland. De minderheid of verliezers hoeven niet langer beschermd te worden, wat nog telt is het waarmaken van verkiezingsbeloftes. “Dit is het mandaat dat de kiezer ons gegeven heeft en dat gaan we doen.”
   De wetgevende macht, “linkse bolwerken” zoals de Raad van State, staan de wens van de winnaars in de weg en dat moet maar eens afgelopen zijn. De trias politica, de scheiding der machten, artikel 1 van de grondwet, ze zijn niet langer van deze tijd.

   Met “de kiezer heeft gesproken”, wentelen deze politici zich in het slachtofferschap van hun eigen achterban die ze tot onwettige keuzes dwingt. Terwijl ze zelf met populisme en onwaarheden het vuur steeds aanstaken. In tegenstelling tot de Romeinen die het volk rustig hielden met brood en spelen, mobiliseren zij het volk naar een opstand. Ons oer-Hollandse brood en spelen wordt constant bedreigd door vreemdelingen. Rome ging overigens niet ten onder aan haar vijanden mama, maar aan decadentie. In het teveel aan welvaart stonden politici met Messiascomplexen op. Haar burgers, wisten ze, deden er niet meer toe. Die hadden zoveel dat werkelijk niets ze nog echt tevreden kon stellen.

Liefs    
 
Niels     

Niels ®elen

Hemingway>>