Roast

Het was een sober correspondence dinner, zonder komiek en zonder president. 

   De komiek die tijdens het traditionele correspondence dinner de roast van de president zou verzorgen werd afgezegd. 

   ‘Overbodig,’ dacht ik in eerste instantie. trump heeft niemand nodig om hem belachelijk te maken. Dat kan hij zelf veel beter, meer dan zijn mond opentrekken hoeft hij niet te doen. De waterval aan superlatieven, de claims van succes en grootsheid, overtreffen inmiddels die van de Iraakse minister van informatie al-Sahaf (“there are no American tanks in Baghdad”).

   In plaats van zichzelf met gevoel voor humor op de hak te nemen, besloot trump echter het correspondence dinner links te laten liggen. De Amerikaanse president en de pers, het is ook geen gelukkig huwelijk, maar de daadwerkelijke boodschap van zijn afwezigheid schuilt tussen de regels. Kritiek op de grote leider is vanaf heden taboe, over “de beste president die de wereld ooit gekend heeft” niets dan goeds. 

   De afwezigheid van zelfspot bij leiders is een waarschuwingssignaal, een red flag: bullebakken aan het roer, ‘despoot in hart en nieren.’

   Welke cabaretier het Witte Huis had uitgenodigd om trump op de korrel te nemen, weet ik niet. Persoonlijk verwachtte ik dat Musk, vanwege kostenbesparing en efficiency, een ‘matige’ grappenmaker ingehuurd had. Zelensky in een pak met een te lange stropdas die tijdens het diner trump fileert tot op het bot. 

Niels ®elen

<<                                                                             lek>>