Koplampen

De Nobelprijs voor de vrede ging aan Trump voorbij. Kindertjes die vragen... Doet het er eigenlijk toe wie de vrede realiseert?

   Welk bezwaar kan een mens hebben tegen een vredesbestand en toch overheersen bij mij twijfel en scepsis. Een vrede voor Gaza bestaat voor de Palestijnen op vertrouwen op het woord van een Amerikaanse president met een op zijn zachts gezegd grillig karakter. Een man die de democratie in zijn eigen land laat schudden als Israëlische bommen op Gazaanse gebouwen. Een "dealmaker" die de wereld chanteert en die zijn steun mogelijk intrekt als een Nobelprijs uitblijft. 

   Een vrede die voor Palestijnen bestaat uit vertrouwen op een Israëlische president die eerdere bestanden schond, het internationaal recht niet respecteert, illegale nederzettingen faciliteert en sinds 1987 openlijk vertelt dat er geen ruimte is voor Palestijnen in Israël.

   Wat betekent dit voorstel zonder dat er duidelijkheid is over de berechting van de misdaden? Zowel van Hamas, als van Israël. Als het vrijspraak voor genocide oplevert; wat zijn onze normen, waarden en onze internationale rechtsstaat dan eigenlijk nog waard?

   De garanties die men de Palestijnen geboden heeft, zijn flinterdun. Het plan voor de wederopbouw, ook genoemd in het 20 punten plan, lijkt een manier om alsnog een Rivièra van het Midden Oosten, een nieuw vastgoed imperium van Trump te realiseren en faciliteren.

   Misschien zit mijn bezwaar in wat deze oorlog ons leerde. Dat de Westerse politici die getuigen waren van 'dit nooit weer' twee jaar lang in de koplampen van een genocide bleven staren. 

Niels ®elen

rode lijn>>