Deux Chevaux

Tachtig jaar vrijheid, een verjaardag en de Tour kwamen samen in een deux chevaux

In de schaduw van de grote magnolia in de tuin van Marijke is het aangenaam toeven. Binnen op de tafel staan wat salades, brood en andere hapjes. De hele buurt is hier in spelletjesdoosopschrift  - van 8 tot 80 - verzameld in de tuin.

   Als ik met mijn bord van de woonkamer door de gang naar de keuken loop om wat te drinken in te schenken, blijf ik even staan voor een inmiddels verkleurde fotocollage. Vakantiefoto’s van vijftig misschien zestig jaar geleden. Nog kinderloze (zo vult mijn hoofd in) avonturen in Frankrijk. Twee jonge mensen en route in hun eerste auto, een rode Deux Chevaux. 

   Toen ik onze kleine caravan een jaar geleden aanhaakte, klaar om naar Frankrijk te vertrekken, stond Marijke op de parkeerplaats in Nijenhuis te kijken. Ze vertelde hoe zij en Henry hun lelijke eendje vroeger door de bergen loodsten. Met de ramen omhoog geklapt en het dak opgerold, spartelde hun de rode Citroën door de Alpen. Hortend en stotend hobbelden ze samen over de toppen van de Franse. 

   ‘Om boven te komen,’ glimlachte ze, ‘moest Henry soms uitstappen, dan ging hij het laatste stuk lopen. Heel af en toe moest hij zelfs duwen.’

   Op de verjaardag geeft mijn horloge een melding dat Matthieu van der Poel de tweede etappe wint en ook het geel pakt. 

   De ronde van Frankrijk betekende vrijheid. Vakantie. Onderuitgezakt in een stoel, keek ik als tiener in de koelte van de woonkamer naar het zwoegen van mijn helden. In de klim zag ik het zweet van de hoofden van Peter Winnen, Bernard Hinault, Laurent Fignon en anderen omlaag gutsen. Keek toe hoe ze zich in dezelfde traagheid als mijn zomervakantie over de Tour-cols van eerste, tweede, derde, vierde of buitencategorie trokken. 

   Hoe de categorie van die beklimmingen bepaald werd, was jarenlang een mysterie. Het antwoord bleek vrij eenvoudig. Je neemt een aanloopje met een Deux Chevaux en begint omhoog te rijden. De hoogste versnelling waarmee je de top bereikt bepaalt de categorie. Moest je uitstappen en duwen, of erger, rechtsomkeert maken dan was het buitencategorie. 

   Tachtig jaar werd Marijke vandaag, onder de magnolia vertelt ze leunend op haar rollator dat ze er in de oorlog al wel was, maar pas erna werd geboren. Of ze van de Tour houdt weet ik niet, net zomin als zij weet dat haar vakantieverhalen er voor altijd mee verbonden zijn.

Niels ®elen

lebensborn>>